Ο Κώστας Σίμογλου μιλά για τον Ανδρέα Ανδρέου
Toυ Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Ο γιατρός Κώστας Σίμογλου υπήρξε εκ των στενών συνεργατών του αείμνηστου δημάρχου Σερρών Ανδρέα Ανδρέου, κατά τη διάρκεια της τελευταίας του δημαρχιακής θητείας(1987-1990).
Του ζητήσαμε να σκιαγραφήσει το έργο του, να φωτίσει αθέατες πλευρές του δημόσιου άνδρα Ανδρέα Ανδρέου κατά την άσκηση των καθηκόντων του και να αποτιμήσει το έργο του. Ο Κώστας Σίμογλου απάντησε στα ερωτήματα του «Σ.Θ» με ευθύτητα και ειλικρίνεια.
Οι απαντήσεις που μας έδωσε δεν κατασκευάζουν μύθους, αλλά φιλμάρουν με ρεαλισμό αποτυπώνοντας με ακρίβεια την προσωπικότητα του αποβιώσαντος Ανδρέα Ανδρέου.
Κύριε Σίμογλου υπήρξατε συνεργάτης του Ανδρέα Ανδρέου από το 1987 ως το 1990. Τι θυμάστε από την εποχή εκείνη και τον τότε δήμαρχο Σερρών
Ο Ανδρέας Ανδρέου ήταν ένας οραματιστής, ζεστός και επικοινωνιακός άνθρωπος αλλά και πολύ εργατικός. Το όνειρο του ήταν να αφήσει ιστορία στη πόλη των Σερρών. Για αυτό αγωνίστηκε και νομίζω ότι κατάφερε πολλά.
Βασικός του στόχος την εποχή εκείνη ήταν να εξασφαλίσει ελεύθερους χώρους μέσα στην πόλη για να γίνουν σχολεία, παιδικοί σταθμοί, πλατείες και γενικά κοινόχρηστοι χώροι. Αυτός ήταν ο αγώνας και η προσπάθεια του.
Επίσης κατάφερε εκείνη την εποχή να αγοράσει ο Δήμος το παλιό Κινηματοθέατρο «Αστέρια», τον χώρο που είναι σήμερα το Δημοτικό Θέατρο.
Στη συνεργασία του ήταν ζεστός άνθρωπος. Έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό του ύστερα από την πολύχρονη παρουσία του στα δημοτικά πράγματα, ενίοτε φερόταν λιγάκι υπεροπτικά γιατί γνώριζε πράγματι πολλά. Διαφωνούσα με τη στάση του και του το έλεγα. Ίσως γι’αυτό είχαμε μία πολύ καλή και στενή συνεργασία. Ήμουν τότε πρόεδρος του Δ.Σ. Σερρών.
Θυμάμαι επίσης τον μεγάλο αγώνα που έδωσε ώστε το ΤΕΙ Σερρών να κτιστεί σε γειτονικό οικόπεδο του Δημοσίου και όχι σε Δημοτικό. Το σκεπτικό του Ανδρέα Ανδρέου ήταν ότι το Δημόσιο είχε πολλές εκτάσεις ενώ του Δήμου ήταν περιορισμένες. Ήθελε λοιπόν να κρατήσει τις εκτάσεις αυτές για να γίνουν έργα για τον Δήμο. Δεν εισακούστηκε σ΄ αυτή του τη πρόταση και έτσι παραχωρήθηκε μεγάλη δημοτική έκταση για την ανέγερση κτιριακών εγκαταστάσεων του ΤΕΙ. Όλα αυτά επειδή ήταν γνωστό ότι υπήρχε ειλημμένη κυβερνητική απόφαση για την δημιουργία ΤΕΙ στην πόλη μας. Είχε δίκαιο ο Ανδρέου. Δεν εισακούστηκε στο Δ.Σ. Πιστεύω ότι θα είχαμε άλλον έναν κοινόχρηστο χώρο όπως είναι το πάρκο της Ομόνοιας που και αυτό έργο δικό του είναι.
Ποιο κατά την γνώμη σας είναι το έργο που άφησε το πιο έντονο αποτύπωμά του στην πόλη των Σερρών;
Πιστεύω ότι η ανάπλαση της κοιλάδας Αγ. Αναργύρων- ελπίζω σύντομα κοιλάδα «Ανδρέα Ανδρέου»- υπήρξε ίσως το σημαντικότερο. Πώς όμως να παραγνωρίσεις το πάρκο της Ομόνοιας, την αγορά του κινηματογράφου «Αστέρια», την δρομολόγηση της πεζοδρόμησης του κέντρου της πόλης, τις πρώτες προσπάθειες για δημιουργία αυτοκινητοδρομίου στην πόλη μας, την αντικατάσταση του δικτύου ύδρευσης, και τόσων άλλων που θέλει χώρο για να τα αναφέρω.
Ως άνθρωπος και ηγέτης τι είδους σχέση είχε με τους συνεργάτες του και τι με την αντιπολίτευση, Προσπαθούσε να αποσπάσει συναινέσεις;
Ναι, προσπαθούσε πάντα να εξασφαλίσει συναινέσεις και μάλιστα ήταν δεκτικός και σε λογικά αιτήματα της μειοψηφίας. Η φιλοσοφία του ήταν ότι και οι άνθρωποι της αντιπολίτευσης έχουν να προσφέρουν στο Δήμο,γι’αυτό στήριζε προτάσεις τους ή αιτήματά τους μέσα σε πλαίσιο νομιμότητας και συμφέροντος για την πόλη.
Είχε καλή συνεργασία με όλους τους δημοτικούς συμβούλους, ακόμη περισσότερο με τους δικούς του συμβούλους αν και μερικές φορές γινόταν συγκρουσιακός λέγοντας«εγώ ξέρω»,οπότε και οδηγούμασταν σε συγκρούσεις αναίτια. Όμως αξιολογώ ότι η προσφορά του ήταν θετικότατη στο Δήμο την περίοδο 1987- 1990, όταν βρισκόμουν στον στενό πυρήνα των συνεργατών του, υπήρξε δε δάσκαλος για πολλούς μελλοντικούς Δημάρχους.
Μας έχει μεταφερθεί ότι ήθελε να ακούει τους δημότες και να αφουγκράζεται τα προβλήματα τους;
Ναι, αυτό είναι μία μεγάλη αλήθεια. Προσπαθούσε να έχει άμεση επαφή με όλους τους δημότες και το χαρακτηριστικό του ήταν ότι ήταν “αρχειοθέτης”. Δεν πέταγε κανένα αίτημα στο καλάθι των αχρήστων. Κρατούσε στοίβες από ταξινομημένα σημειώματα για τα αιτήματα των δημοτών και ενδιαφερόταν για την πορεία τους. Ικανοποιούσε όλα τα λογικά αιτήματα, καλούσε τους υπεύθυνους του Δήμου και πίεζε για την ταχεία επίλυση χρονιζόντων προβλημάτων.
Φρόντιζε να επικοινωνεί προσωπικά με τον δημότη και να του πεί π.χ. Κύριε Παπαδόπουλε το αίτημα σας έγινε δεκτό. Δεν το έκανε για λόγους ψηφοθηρίας, ήθελε να προωθούνται λογικά και χρόνια προβλήματα των δημοτών. Τον ενδιέφερε η ανθρώπινη σχέση μεταξύ Δημάρχου και δημότη.
