Τι έγραψε ο αείμνηστος δημοσιογράφος Αντώνης Καρκαγιάννης για την 30η επέτειο στη στήλη του «Κάθε Κυριακή» ( 1 Αυγούστου 2004)
Ο αείμνηστος δημοσιογράφος Αντώνης Καρκαγιάννης με αφορμή τη συμπλήρωση 30 ετών από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη στήλη του «Κάθε Κυριακή» της 1ης Αυγούστου 2004( Εφημερίδα Καθημερινή) μας έγραψε ένα αριστούργημα για τη σημαντική αυτή επέτειο.
Εκθειάζει τον συντοπίτη μας αείμνηστο Πρωθυπουργό και Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον πρωταγωνιστικό ρόλο που διαδραμάτισε, ώστε να είναι ομαλή και αναίμακτη η αποκατάσταση του δημοκρατικού Πολιτεύματος.
Παραθέτουμε απόσπασμα από τη στήλη του.
«Η επέτειος κάθε σημαντικού γεγονότος είναι συνήθως η διαδικασία που ακολουθούν οι μεταγενέστεροι για να το φέρουν στα μέτρα τους: το τυποποιούν με ρητορικά στερεότυπα, το αφυδατώνουν και το αδειάζουν από το περιεχόμενό του, ώσπου να καταντήσει κενό κέλυφος, που κάθε φορά το γεμίζουν με συγκυριακές επιδιώξεις και σκοπιμότητες.
Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική η μοίρα της επετείου για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974.
Τη μνημονεύουμε κάθε χρόνο.
Ακριβέστερα, τη μνημονεύουν οι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα με διαγγέλματα… καθαρού ξύλινου λόγου και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας παραθέτει τη γνωστή δεξίωση στους κήπους του προεδρικού μεγάρου, όπου συμφύρονται δημοκράτες και μη ψευτοαντιστασιακοί, συνεργασθέντες και διαπλεκόμενοι. Ο λαός είναι πάντα αμέτοχος και αδιάφορος και ενίοτε επικαλείται τους συνταγματάρχες κάθε φορά που βρίσκεται σε αδιέξοδο!»
Το άρθρο είναι μακροσκελές και καταλήγει ως εξής:
«Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι πρωταγωνιστής, το 1974, στην αποκατάσταση των δεσμών ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.Διατυπώνεται συχνά η παρατήρηση ότι το όλο εγχείρημα φέρει τη σφραγίδα του ιδίου και των συντηρητικών δυνάμεων που συσπειρώθηκαν γύρω του.
Γύρω του όμως δεν συσπειρώθηκαν μόνοι οι «συντηρητικές» δυνάμεις αλλά, ρητά ή σιωπηλά, το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων και το μέγιστο τμήμα του λαού, πολύ πέραν του 53% που συγκέντρωσε η Ν.Δ. στις πρώτες βουλευτικές εκλογές. Ακόμη και οι στρατιωτικοί, που συνεργάστηκαν με τη χούντα και τη στήριξαν, συσπειρώθηκαν γύρω από τον Καραμανλή και αυτό ήταν πολύ σημαντικό για την αναίμακτη και ομαλή αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ιδιαίτερα τους πρώτους κρίσιμους μήνες.
Όσον αφορά τον ίδιο και την ομάδα που τον περιέβαλε (Αβέρωφ, Τσάτσος,Ράλλης, Παπαληγούρας κ.ά.), θα λέγαμε ότι το 1974(τουλάχιστον) χαρακτηριζόταν από ιδιότυπο δημοκρατικό και ριζοσπαστικό «συντηρητισμό» που τους έκανε ικανούς να διατηρήσουν τις ισορροπίες και να αποφύγουν τις μεγάλες συγκρούσεις αλλά και να προχωρήσουν σε ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες στην οικονομία, την εκπαίδευση και κυρίως την εξωτερική πολιτική.
Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του Καραμανλή και της ομάδας που τον περιέβαλε ήταν ότι κατόρθωσε σε αντίξοες συνθήκες και όταν η χώρα δεν ήταν ώριμη οικονομικά και πολιτικά να μας εντάξει σχεδόν στον αρχικό πυρήνα της ΕΟΚ και έτσι να αλλάξει τη μοίρα της. Η εξέλιξη αυτή της Δημοκρατίας συνδέθηκε άρρηκτα με την ευρωπαϊκή προοπτική και έτσι να πορεύεται από τότε η χώρα, ακόμη και υπό την ηγεσία των πολιτικών του αντιπάλων…»
