Οι αντοχές του τουρισμού μας , η γεωργία και οι εξαγωγές
Eνα πολύ ενδιαφέρον άρθρο δημοσίευσε η εφημερίδα «Καθημερινή» την περασμένη Κυριακή με το τίτλο «Μετά τα ρεκόρ τι; » και υπότιτλο «Η Χρονιά των 20 δις, η δοκιμασία των υποδομών και οι φόβοι για την βιωσιμότητα του μοντέλου»
Αναπτύσσει ο αρθρογράφος τις επιδόσεις του τουρισμού που γεμίζει τα δημόσια ταμεία, τις αλλαγές που επήλθαν στη βαριά μας Βιομηχανία τα τελευταία χρόνια με την αλλαγή του τοπίου στους εναλλακτικούς προορισμούς, τις πολυτελείς θερινές κατοικίες που ξεφυτρώνουν στις πλαγιές των βουνών που ακόμη και όταν διαθέτουν πισίνες μπορεί να μην έχουν βασικές υποδομές σε κεντρικά δίκτυα αποχέτευσης.
Με αφορμή ορισμένα από τα ερεθίσματα που δίνει το πρωτοσέλιδο της «Κ» εμείς θα καταθέσουμε την άποψη μας, όχι για τις αναμφίβολα σωστές επισημάνσεις αλλά γενικότερα για την αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας.
Καλώς επενδύουμε πάνω στον τουρισμό μας, είναι το δυνατό μας χαρτί, έχει και άλλες δυνατότητες, αλλά έχει και προβλήματα όπως η εξεύρεση προσωπικού ( είναι γνωστό ότι υπήρχε πρόβλημα στελέχωσης από τα ξενοδοχεία που δραστηριοποιούνται σε όλους τους προορισμούς). Προς τούτο πρέπει να εκπαιδεύσουμε την νέα γενιά ότι πρέπει να εργασθεί σ αυτό τον σημαντικό τομέα και να εξοβελίσουμε για πάντα από τον δημόσιο διάλογο το ψωροπερήφανο «δεν θα γίνουμε γκαρσόνια της Ευρώπης». Να δημιουργήσουμε για την εκπαίδευση των νέων μας και τις ανάλογες επαγγελματικές σχολές.
Δεν πρέπει, όμως, να μείνουμε μόνο στον τουρισμό. Πρέπει να αναπτύξουμε τον πρωτογενή τομέα την αγροτική παραγωγή και κτηνοτροφία μας. Δεν μπορεί η γεωργία να στηρίζεται μόνο στα εργατικά χέρια των αλλοδαπών που ζουν νόμιμα στην πατρίδα μας , πρέπει να δουλέψει και ο Έλληνας στη γεωργία. Το δε αρμόδιο Υπουργείο, πέρα από την διαχείριση των κοινοτικών επιδοτήσεων , να καταστρώσει έναν σοβαρό, καινοτόμο σχέδιο ανάπτυξης της Γεωργίας και κτηνοτροφίας μας. Μία χώρα με τόσο πλεονεκτικό κλίμα, αντί τροφοδότης της Ευρώπης κατάντησε εισαγωγέας αγροτικών προϊόντων. Πέρα από την οικονομική σημασία του εγχειρήματος, είναι συγχρόνως ζήτημα επιβίωσης της περιφερειακής Ελλάδας – το έχουμε γράψει πολλές φορές, τα χωριά μας σβήνουν, πεθαίνουν.
Να προωθήσουμε με κάθε τρόπο τις εξαγωγές μας με μεθοδική δουλειά, επιμονή και οργάνωση. Όλοι πρέπει να συμβάλλουμε στον τομέα μας ώστε η χώρα μας να κτίσει όλα τα δυνατά της χαρτιά σε μία προσπάθεια ανάκαμψης.
Πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι μεροκάματο δεν βγαίνει μόνο από τις υπηρεσίες, αλλά από τον πρωτογενή τομέα και την παραγωγική βιομηχανία μας. Αξίζει να κάνουμε μία προσπάθεια. Για να δώσουμε μια παραγωγική διέξοδο προκοπής στο λαό και, κυρίως, την νεολαία μας, πέρα από το να είμαστε «αραχτοί» μέρα – νύχτα στις καφετέριες.
Δ.Ν.
