Όμορφη ζωή, πίκρα, δάκρυ και χαμόγελο

Άντε καλωσόρισες χειμώνα

Ο  φετινός χειμώνας μας βρίσκει προβληματισμένους. Ο Ήλιος κρυμμένος στα σύννεφα του ουρανού αλλά και στα σύννεφα του δικού μας κόσμου. Και όλοι μαζί, αδύναμα ανθρωπάκια, πασχίζουμε να βρούμε τον εαυτό μας σ’ έναν κόσμο που ελάχιστα ενδιαφέρεται για την ψυχή μας.

Χωρίς την πανδαισία που μέχρι πρότινος ομόρφυνε τη ζωή μας,  το αιώνιο καλοκαίρι μας.

Πάντα αυτό συμβαίνει. Τον χειμώνα αναζητούμε το καλοκαίρι. Οι περισσότεροι ζητάμε αυτό που χάσαμε ή αυτό που μας λείπει. Στο μεταξύ η γη που ποτίζεται από τις βροχές περιμένει τον σπόρο να καρπίσει. Είναι το φώς στο τούνελ της ζωής.

Ένας ακόμη χειμώνας περνάει από τη ζωή μας και εμείς παραμένουμε ρομαντικοί και αθώοι κατά τρόπο ανεξήγητο.

Τα μεγάλα και σπουδαία συμβαίνουν μέσα μας. Το κλάμα που δεν είναι ακριβώς κλάμα, το ξέσπασμα και το δάκρυ της ψυχής κυλά στο μάγουλο μας και ποτίζει το δένδρο των αισθημάτων μας.

Άντε καλωσόρισες χειμώνα. Εμείς σε αποδεχόμαστε με καλά και τα στραβά σου, δεν ντρεπόμαστε για σένα, παίρνουμε και από σένα τις δικές μας ανάσες. Και άσε τον παλιόκοσμο να λέει, να διχάζει, να μολύνει την ατμόσφαιρα, να θέλει να μας δείξει το σκληρό του πρόσωπο. Φτάνει που βράχηκε το μάγουλο μας, που γευτήκαμε τη ζωή, χωρίς φτιασιδώματα και χωρίς ψέματα. Τη ζωή που δεν είναι μόνο ήλιος και λιακάδα,  είναι και σκοτάδι, είναι και βροχή, είναι και χιόνι. Είναι πίκρα και δάκρυ, αλλά και χαμόγελο και αισιοδοξία ότι θα τα καταφέρουμε.

Καλό χειμώνα φίλοι αναγνώστες.

Δ.Ν.