Στις ρυθμιστικές αρχές της Πολιτείας το βάρος
Με αφορμή τις αποκαλύψεις στο χώρο της Ιστιοπλοΐας, ύστερα από τις καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου, ακούγονται βαρύγδουπες ανακοινώσεις περί εξυγίανσης στο χώρο του αθλητισμού και όχι μόνο. Καλά και ωραία όλα αυτά, αλλά τα θαύματα στην Ελλάδα έχουν διάρκεια τρείς μέρες, άντε ένα μήνα. Τις περισσότερες φορές, μόλις καθίσει η σκόνη από το κάθε συμβάν και την νομική εξέλιξη που έχει κάθε περίπτωση, στο επίπεδο της θεσμικής θωράκισης τέτοιων φορέων ελάχιστα γίνονται ώστε να μην έχουμε επαναλήψεις των φαινομένων.
Θα αντιτείνει κανείς, η θεσμική θωράκιση (π.χ. περιορισμός θητειών στις ομοσπονδίες του αθλητισμού) αρκεί ώστε να εξαλειφθούν τέτοια φαινόμενα; Όχι φυσικά. Αλλά είναι ένα σημαντικό βήμα για την αποτροπή μόνιμων καταστάσεων που οδηγούν σε κάθε είδους διαφθορά.
Όσο, φυσικά, οι άνθρωποι δεν δαμάζουν τα πάθη τους και όσο οι καταγγελίες από τους εμπλεκόμενους δεν γίνονται έγκαιρα ή και καθόλου, θα έχουμε μία από τα ίδια.
Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν το θάρρος να παρεμβαίνουν άμεσα. Αλλά και το θάρρος και τη γενναιότητα δεν μπορούμε να την περιμένουμε από όλους και ειδικά να την απαιτήσουμε από νεαρούς, ευάλωτους αθλητές. Όχι πως δεν υπάρχουν νέα άτομα που τα χαρακτηρίζει η γενναιότητα και το θάρρος και τους διακρίνει η ωριμότητα. Αλλά πόσα είναι αυτά.
Στις ρυθμιστικές αρχές της πολιτείας πέφτει το βάρος της ευθύνης να προλαβαίνουν τέτοια φαινόμενα. Είναι κρίμα στο πιο υγιές κομμάτι νεανικής δραστηριότητας, προς το οποίο παροτρύνουν και εμπιστεύονται τα παιδιά τους οι γονείς, να συμβαίνουν τέτοια απαράδεκτα περιστατικά.
Δ.Ν.
