Πολλή κουβέντα γίνεται για την τραγική εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα στη συζήτηση του είχε με τον τέως Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Καταρχάς φαντάζομαι ότι σε κανέναν, ούτε στον Τσίπρα τον ίδιο, δεν άρεσε αυτό που είδε. Και είμαι σίγουρος ότι στο τέλος της βραδιάς ο Κλίντον θα διηγούνταν στους φίλους του με αρκετές δόσεις ειρωνείας την…poor performanceτου Έλληνα πρωθυπουργού, αυτού που, κατά τα λοιπά, κερδίζει εύκολα τις εκλογές ενταύθα και έχει απασχολήσει σφόδρα την Ευρώπη με τον πάλαι ποτέ επαναστατικό του αέρα.
Πάμε να δούμε τι έφταιξε:
Πρώτον, τα αγγλικά. Ναι, η γλώσσα είναι εργαλείο και αν δε μπορείς να το χειριστείς σωστά ο λόγος σου χάνει σε συνοχή, ειρμό, νόημα. Τα αγγλικά του Τσίπρα είναι μετριότατα. Του λείπουν πολλές λέξεις, η σωστή προφορά, η κατάλληλη δομή. Είναι, για να το πω με μεγαλύτερη ακρίβεια, τα αγγλικά του μέσου Έλληνα που έχει πάρει κάποια στιγμή στη ζωή του το Proficiency. Μπορείς να διαβάσεις επαρκώς μία εφημερίδα και να συνεννοείσαι σε καλό επίπεδο, πλην όμως η γλώσσα δεν έχει γίνει «κτήμα σου». Για να «σπάσει» η γλώσσα στα αγγλικά θέλει πολύ κόπο και έντονη τριβή. Κοινώς, αν δεν τύχει να ζεις με κάποιον αλλόγλωσσο και να χρησιμοποιείς καθημερινά τη δική του γλώσσα, τότε πρέπει ένα διάστημα της ζωής σου να ζήσεις το εξωτερικό και να μιλήσεις πολύ, πάρα πολύ με ντόπιους.
Δεύτερον, η κατανόηση του περιβάλλοντος στο οποίο βρέθηκε. Και εδώ είναι το βασικό πρόβλημα. Διότι μπορεί να μιλάς άπταιστα μία γλώσσα αλλά να μην έχεις τι να πεις ή όταν ανοίγεις το στόμα σου να λες αρλούμπες. Ο Τσίπρας δεν αισθάνεται άνετα σε περιβάλλον με επενδυτές, διαχειριστές κεφαλαίων, χρηματιστές, brokers. Γενικώς δεν αισθάνεται άνετα στο περιβάλλον μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Δεν καταλαβαίνει πως λειτουργεί, ποιοι είναι οι κανόνες και ποιο το modusoperandi. Είναι πολύ καλός σε αριστερά τσιτάτα και γλυκανάλατους συναισθηματισμούς, σε περίτεχνες κορώνες και αφόρητες αοριστίες, αλλά αυτά έχουν πέραση εδώ, όχι εκεί. Ο Κλίντον τον κοιτούσε σαν UFO και οι παριστάμενοι γελούσαν.
Συμπέρασμα; Είμαι σίγουρος ότι οι Αμερικανοί επενδυτές θα το σκεφτούν διπλά και τριπλά να ρίξουν τα χρήματα τους στην Ελλάδα. Γι’ αυτούς, ο πρωθυπουργός μιας χώρας είναι η «βιτρίνα» της. Και αυτό που είδαν δεν ήτανε… welcoming…!
