Η δεύτερη άνοδος του Πανσερραικού στην Α’ Εθνική
Σαν σήμερα, πέρασαν πενήντα χρόνια, μισός αιώνας, πραγματοποιήθηκε στις Σέρρες ένα από τα πολυσυζητημένα παιχνίδια ποδοσφαίρου.Ηταν Κυριακή 25 Ιουνίου 1972 και μπροστά σε 17 χιλιάδες θεατές στο Δημοτικό Γήπεδο Σερρών ( είχαν κοπεί 14 χιλιάδες εισιτήρια)ο Πανσερραικός υποδέχθηκε την Λάρισα, ανερχόμενη δύναμη τότε του επαρχιακού ποδοσφαίρου στο πλαίσιο της 38ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος της Β Εθνικής. Ο Πανσερραικός ευνοούνταν και με την ισοπαλία, η Λάρισα ήθελε νίκη. Το παιχνίδι έκρινε ποιος θα ανελθεί στη Α’ Εθνική.
Η Λάρισα προηγήθηκε με τον Σεϊταρίδη στο 22’ και ο Πανσερραικός ισοφάρισε με τον Αποστολίδη στο 32’ με πέναλτυ δίνοντας το εισιτήριο της ανόδου στο Σερραϊκό σωματείο.
Ο αγώνας σημαδεύτηκε από δυνατά μαρκαρίσματα και επεισόδια. Ο ποδοσφαιριστής του Πανσερρραικού Πέτρος Στοϊμένος κτύπησε τον προπονητή της Λάρισας Κώστα Πολυχρονίου,ακολούθως τιμωρήθηκε και σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Στο παιχνίδι τραυματίστηκε σοβαρά ο ποδοσφαιριστής της Λάρισας Ρίζος Λέλλης και μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο. Στις κερκίδες του Γηπέδου χρειάστηκε η παρέμβαση της αστυνομίας για να σταματήσει τα επεισόδια.
Η Λάρισα κατέθεσε ένσταση εντοπίζοντας παρατυπία γιατί ο Πανσερραικός δεν πλήρωσε χρηματικό πρόστιμο 500 δραχμών για την ποινή του ποδοσφαιριστή Σπύρου Στεφανίδη.
Σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής οι ποινές του τελευταίου εξαμήνου εκείνης της χρονιάς είχαν χαριστεί με μέτρο από τον αντιβασιλέα και πρωθυπουργό Γιώργο Παπαδόπουλο λόγω του εορτασμού της 21ης Απριλίου. Ετσι η ένσταση απορρίφθηκε και ο Πανσερραικός προβιβάστηκε στη Α’ Εθνική κατηγορία.
Απο τότε, 1972 εως και το 1979 (δηλαδή έξι συνεχείς χρονιές) ο Πανσερρραικός αγωνιζόταν στη μεγάλη κατηγορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου και οι φίλαθλοι του παρακολουθούσαν στο Δημοτικό Γήπεδο σπουδαίους ποδοσφαιρικούς αγώνες.
Ο Πανσερραικός μέχρι το 1991 ήταν η πρώτη επαρχιακή ομάδα με 22 συμμετοχές στην Α’ Εθνική στα 27 χρόνια της ύπαρξης της. Ιδρύθηκε το 1964 ύστερα από τη συγχώνευση του Ηρακλή Σερρών και του Απόλλωνα Σερρών.
Δ.Ν.
Σ.Σ. Το κείμενο στηρίζεται, σε μεγάλο τμήμα του στο σημείωμα του Κωνστναντίνου Γουζέλη στο λεύκωμα του με τίτλο: Πανσερραικός 1964-2014.
