Φώτισαν άλλες εποχές, πρόσφεραν ψηφίδες στο πάζλ της τοπικής ιστορίας
Αισθάνομαι την ανάγκη να συγχαρώ δημόσια τον δικηγόρο Ευάγγελο Ζαπριάνο και τον γιατρό Χρήστο Σαμαρά. Υπήρξαν ομιλητές της εκδήλωσης τιμής για τους αείμνηστους δικηγόρους και πολιτικούς Γιώργο Κοσιτζίδη και Τάσο Παπαδόπουλο, που διοργάνωσε την περασμένη Παρασκευή 13 Ιανουαρίου ο Δικηγορικός σύλλογος Σερρών .
Ελευθέρωσαν μνήμες τους από την ζωή και τη δράση των δυο ανδρών, φώτισαν τις προσωπικότητες τους, ανέδειξαν τις αρετές τους προσφέροντας ένα πολύτιμο πάζλ της τοπικής ιστορίας για δυο πρόσωπα που ήταν αφοσιωμένα στην επιστήμη τους και πολιτεύτηκαν σε μία εποχή που δεν υπάρχουν πολλά τεκμήρια για την παρουσία τους.
Υπήρξαν βουλευτές Σερρών σε εποχές που ελάχιστα καταγραφόταν στη μηχανή του χρόνου από τη δράση και διαδρομή τους.
Δεν είναι μόνο ότι δεν υπήρχε διαδίκτυο την εποχή της πολιτικής τους δράσης ( 1977-1989) και ο ιστορικός του μέλλοντος πρέπει να αναζητήσει στοιχεία στους τόμους των τοπικών εφημερίδων στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη των Σερρών.
Είναι κυρίως ο σεμνός χαρακτήρας και η ποιότητα τους τα στοιχεία που έχουν συμβάλλει σε αυτό.
Γιατί δεν είναι βέβαιο ότι αν πολιτευόταν μετά το 1996 ( εποχή που ήρθε το διαδίκτυο στη ζωή μας) θα επιδιδόταν σε Βιομηχανία δελτίων Τύπου με μοναδικό στόχο την αυτοπροβολή τους. Ήταν άνθρωποι αθόρυβοι, ουσιαστικοί, καθόλου ματαιόδοξοι που απεχθάνονταν την κούφια προβολή.
Εκείνο που αξίζει να ξεχωρίσουμε είναι η επισήμανση των ομιλητών για την υπέρβαση του φανατικού κομματισμού και την αποφυγή του διχαστικού λόγου και από τους δύο τιμωμένους, σε μια εποχή που κάτι τέτοιο δεν ήταν καθόλου εύκολο.
«Στις συζητήσεις μας γνώρισα τον συνομιλητή με ευρύτητα πνεύματος, που δεν διακατέχεται από τη μυωπική τους αντιμετώπιση, τις αγκυλώσεις και τις ιδεοληψίες, αλλά πρεσβεύει στους ανοιχτούς ορίζοντες, τη σύνθεση και τη συναίνεση στα μείζονα.
Η υψηλή κομματική του ιδιότητα σε επίπεδο νομού δεν του απέτρεπε την αναγνώριση και κριτική λανθασμένων επιλογών του πολιτικού του χώρου αλλά και τη γενναιότητα της επιδοκιμασίας και παραδοχής εποικοδομητικών θέσεων της άλλης πλευράς, απόρροια της μεστής προσωπικότητάς του», είπε ο Ευάγγελος Ζαπριάνος για τον Γιώργο Κοσιτζίδη..
«Μου έλεγε πως δεν υπάρχουν εχθροί, υπάρχουν μόνο πολιτικοί και κοινωνικοί αντίπαλοι, στα πλαίσια μίας κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας».
Κι είχε πάντα τον φόβο για την κομματική βία και τον διαχωρισμό των ανθρώπων, κάτι που και σήμερα- ιδίως ότι με το διαδίκτυο ορισμένοι άφρονες επιδιώκουν.
Ο υπόγειος εμφύλιος πόλεμος που συνεχίζεται αδιάκοπα εδώ και δεκαετίες, κόβοντας τη χώρα στα δυο σε «καλούς» και « κακούς» στους «δικούς μας» και στους «άλλους», ήταν τα όσα σημαντικά κατέθεσε σχετικά ο Χρήστος Σαμαράς.
Δεν είναι τυχαίο ότι και οι δυο δεν μακροημέρευσαν στην πολιτική ζωή ( ο Γ. Κοσιτζίδης διετέλεσε μία τετραετία βουλευτής, ο Τ. Παπαδόπουλος δυο τετραετίες).
Προφανώς γρήγορα αντιλήφθηκαν ότι η άσκηση πολιτικής δεν ταίριαζε στους χαρακτήρες τους και για αυτό αποχώρησαν έγκαιρα και αξιοπρεπώς.
Τα στοιχεία αυτά στέλνουν μηνύματα με πολλούς αποδέκτες στη σημερινή εποχή, κατά την οποία πολιτικές μετριότητες περιφέρουν εαυτούς διακατεχόμενοι από μια απίστευτη (και ιλαροτραγική) κρίση μεγαλείου.
Δ.Ν.
