Μια γοητευτική περίοδος ανάτασης και δημιουργικότητας
Το πρωϊνό της 7ης Φεβρουαρίου φιλοξενήθηκα στο ραδιοφωνικό αέρα του ράδιο Εψιλον-103 και την εκπομπή της Μαρκέλλας Μικέλη. Σχολίασα την τοπική επικαιρότητα . Το ράδιο Έψιλον ήταν δυο χρόνια από τη καθημερινότητά μου και είναι συνδεμένο με αναμνήσεις αλλά και το ξεκίνημα της ελεύθερης ραδιοφωνίας στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Συνειρμικά, λοιπόν, ήρθαν στο νου όλες εκείνες οι παραστάσεις εκείνη την γοητευτική περίοδο, τον κόσμο που κινητοποίησε, την αύρα που έφερε στη σερραϊκή ζωή.
Κατ΄ αρχάς εκείνο που διέκρινα τότε ήταν ότι σε όποιο χώρο και αν βρισκόσουν εμπορικό κατάστημα, επαγγελματικό χώρο, κατάστημα εστίασης, αναψυχής, σε ταξί, μέσα μαζικής μεταφοράς ο κόσμος άκουγε ραδιόφωνο με προτίμηση σε ραδιόφωνα που ακούγονταν τοπικές ειδήσεις.
Ήταν κάτι νεωτερικό, πρωτόγνωρο να πληροφορείται ο κάτοικος της πόλης νέα από τη σερραϊκή επαρχία, αλλά και ο κάτοικος της περιφέρειας και μάλιστα της ακριτικής, π.χ. της Καστανούσσας, να ακούει ζωντανά ότι εκείνη την στιγμή που αυτός πίνει τον καφέ του στο καφενείο ή εργάζεται στις Σέρρες πραγματοποιείται αγροτικό συλλαλητήριο, οι αγρότες χύνουν το γάλα στο προαύλιο χώρο του Διοικητηρίου και επιδίδουν ψήφισμα διαμαρτυρίας στον κρατικό Νομάρχη.
Έζησα εκείνη την εποχή και έβλεπα τον ζήλο των ανθρώπων που ενημέρωναν τους Σερραίους, πώς οι πολίτες αντιμετώπισαν την ύπαρξη των νέων μέσων ενημέρωσης (ραδιοφώνου και τηλεόρασης) ως ένα καινούργιο κομμάτι που εισήλθε στη ζωή τους, αφού μέχρι τότε εκδίδονταν μόνο 4 ημερήσιες εφημερίδες στην πόλη των Σερρών.
Θυμάμαι τον ζήλο των εκκολαπτόμενων δημοσιογράφων, ρεπόρτερ που προσπαθούσαν να αναδείξουν προβλήματα, ώστε το μέσο στο οποίο εργάζονται να κερδίσει ένα κομμάτι από την ακροαματικότητα, να δώσουν βήμα στους πολίτες να εκφραστούν και να μπει στη σερραϊκή πραγματικότητα ο ζωντανός δημόσιος διάλογος.
Θυμάμαι τα διαφημιστικά γραφεία που ανέπτυξαν μεγάλη δυναμική τότε, τον ακάματο εργάτη της δημοσιογραφίας Βασίλη Τζανακάρη και τους συνεργάτες του να βγάζουν στον αέρα συγκλονιστικά ρεπορτάζ και γενικά την αγορά και το τοπικό πολιτικό προσωπικό σε μία κινητικότητα και προσαρμογή με βάση τα νέα δεδομένα.
Ήταν τότε που η έκρηξη της ελεύθερης ραδιοφωνίας και τηλεόρασης έφερνε το νέο, μία απίστευτη ορμή με την αγορά σε καλή κατάσταση και έτοιμη να υποστηρίξει επιχειρηματικά εγχειρήματα στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης. Πολλοί, που με τον άλφα ή βήτα τρόπο έζησαν εκείνη την περίοδο όπως και εγώ, είναι σε θέση να αντιληφθούν καλύτερα πόσο ωφέλιμο θα ήταν για το νομό να υπήρχαν αν όχι όλα τα μέσα, ορισμένα με τη δομή που ξεκίνησαν ή διατηρώντας ένα βασικό κορμό δημοσιογράφων και εμπλουτίζοντας το προσωπικό με νέους «φλογερούς» ρεπόρτερ που θα είχαν το μεράκι να γίνουν καλύτεροι από τους προϊστάμενους τους.
Βέβαια τα όνειρα και οι προθέσεις δεν αρκούν. Η αγορά είναι αυτή που ρυθμίζει τα πάντα, δυστυχώς ή ευτυχώς. Είναι η κινητήριος δύναμη για όλα.
Δ.Ν.
