Ο Γιώτης Ανανιάδης υπήρξε “γκολτζής” και αθλητής με σπάνιο ήθος
- Εχει εγγραφεί στο σκληρό δίσκο της αθλητικής ιστορίας και στις καρδιές φιλάθλων και αντιπάλων που τον εγκωμιάζουν για τον χαρακτήρα του
- Η μεταγραφή του στον Ηρακλή θεσσαλονίκης επί εποχής Αϊδίνου στη δεκαετία του 60 και η επιστροφή του λόγω της διανομής των αγροκτημάτων
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Περίοπτη θέση στο ποδοσφαιρικό πάνθεον του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου του Νομού Σερρών στις παρελθούσες δεκαετίες κατέχει Γιώτης(Παναγιώτης) Ανανιάδης. Γεννήθηκε το 1946 και είναι γόνος ποντιακής οικογένειας με πατέρα τον Γιάννη Ανανιάδη, τον οποίο δεν γνώρισε και μητέρα την Μαρία Γερακαριώτη από το Κιλκίς. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο μικρός στην ομάδα του χωριού του, τον Οδυσσέα Aναγέννησης και πήρε μεταγραφή σε ηλικία 17 ετών στους ερασιτέχνες του Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Ο σκληρός αγώνας για την επιβίωση ανέκοψε με βίαιο τρόπο την εξέλιξη του ταλέντου λίγη ώρα πριν υπογράψει δελτίο στην πρώτη ομάδα του Ηρακλή μαζί με τον Κ. Αιδινίου, λόγω της διανομής των χωραφιών και του σχετικού νόμου που ίσχυε. Φτωχόπαιδο, είχε μείνει ορφανός από πατέρα και δεν είχε περιθώρια επιλογών σε μία περίοδο που στο ποδόσφαιρο κυριαρχούσε ο βαθύς ερασιτεχνισμός. Διακρινόταν για την άριστη τεχνική κατάρτιση και το σπάνιο άλμα του. Ψηλός, επιβλητικός πέτυχε πολλά τέρματα με κεφαλιά ύστερα από κόρνερ. Ήταν πολύ καλός ντρίμπελ και υπήρξε για πολλά χρόνια βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος της Μικτής ομάδας της ΕΠΣ Σερρών που αγωνιζόταν στο Κύπελλο «Μέρμηγκα» δεσμός που διεξαγόταν τον Ιούνιο μεταξύ των ποδοσφαιρικών Ενώσεων. Συνεσταλμένος ως άνθρωπος την ίδια συμπεριφορά είχε και ως αθλητής. Αντιμετώπισε με στωϊκότητα, ψυχραιμία και με χαμόγελο τα σκληρά μαρκαρίσματα των αντιπάλων του. Ταυτόχρονα συνεχείς ήταν οι προτροπές του, στους συμπαίκτες του να αγωνίζονται σε αθλητικά πλαίσια. Ξετυλίγοντας το κουβάρι των ποδοσφαιρικών αναμνήσεων θελήσαμε να φιλοξενήσουμε ένα ρεπορτάζ για τον Γιώτη Ανανιάδη. Σε αυτό συνέβαλλαν οι προτροπές παλιών του αντιπάλων, που μας μίλησαν με θαυμασμό για το ταλέντο του και τον αδαμάντινο χαρακτήρα του, που ξεχώρισε μέσα από μία ομάδα η οποία έπαιξε παρά πολύ δυνατά. Τον επισκεφθήκαμε στο σπίτι του στην Αναγέννηση Σερρών.Η ευγένεια της ψυχής του φάνηκε από τον τρόπο που μας υποδέχθηκε ενώ με την ίδια ζεστασιά μας φιλοξένησε η σύζυγος και συνοδοιπόρος της ζωής του Βασιλική Αλεξανδρίδου και ο γιός του Γιάννης παλιός ποδοσφαιριστής της Βέροιας και του Πανσερραϊκού. Ολιγόλογος, μετριοφρόνων ο Γιώτης Ανανιάδης απάντησε στα δημοσιογραφικά μας ερωτήματα και φώτισε μία άγνωστη περίοδο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου του Νομού Σερρών.
Κύριε Ανανιάδη πολλοί άνθρωποι μας μίλησαν με θαυμασμό για το ταλέντο και το ποδοσφαιρικό σας ήθος. Ποια είναι τα συναισθήματα σας για τα ευμενή σχόλια και τις θετικές περιγραφές που σας συνοδεύουν ακόμη και σήμερα παρότι έχουν περάσει πάνω από 40 χρόνια;
Ο Γιώτης Ανανιάδης με την μπάλλα στα πόδια σε παιχνίδι πρωταθλήματος της Β’κατηγορίας της ΕΠΣ με αντίπαλο την ομάδα της Αλιστράτης. Στο βάθος φίλαθλοι παρακολουθούν το παιχνίδι.
Σας ευχαριστώ πολύ. Ήμουν πολύ ήσυχος αθλητής και λίγο καλός ποδοσφαιριστής.
Είστε πολύ μετριοφρόνων;
Ο Γιώτης Ανανιάδης στο μέσο σε παιχνίδι πρωταθλήματος στο Δημοτικό Γήπεδο Σερρών μεταξύ της Αναγέννησης και του Ροδολίβους.
Ετσι έμαθα στη ζωή μου. Αυτός είναι ο χαρακτήρας μου. Προτιμώ να μιλούν οι άλλοι για μένα και όχι εγώ για τον ευαυτό μου.
Πότε ξεκινήσατε να παίζετε ποδόσφαιρο;
Ο Γιώτης Ανανιάδης στη κάτω σειρά πρώτος από τα δεξιά με την φανέλα του Οδυσσέα Αναγέννησης το 1978.Αυτοί οι ποδοσφαιριστές οδήγησαν τον Οδυσσέα στην Δ’ Εθνική για πρώτη φορά στην ιστορία του.
Ξεκίνησα σε ηλικία 14 ετών και λίγα χρόνια αργότερα μεταγράφηκα στον Ηρακλή, την εποχή που στον Γηραιό αγωνιζόταν ο Κώστας Αιδινίου και ο Καφετζής. Μας νοίκιαζαν σπίτι και μας εξασφάλιζαν και το φαγητό μας. Προπονήσεις γινόταν κάθε μέρα. Η καριέρα μου όμως διεκόπη άδοξα. Σε μία προπόνηση και λίγη ώρα πριν ενταχθώ- υπογράψω στην πρώτη ομάδα του Ηρακλή ήρθε η διοίκηση του Οδυσσέα Αναγέννησης και με ενημέρωσε ότι πρέπει να έρθω στο χωριό γιατί θα γινόταν διανομή χωραφιών. Κινδύνευα να μείνω χωρίς κλήρο αφού ο νόμος επέβαλλε να ζεις όχι 55 χιλιόμετρα μακριά από τα αγροκτήματα. Στη συνέχεια επέστρεψα στο χωριό και αγωνίστηκα στον τοπικό Οδυσσέα έως το 1981.
Παρουσιάστηκαν όμως και άλλες ευκαιρίες για να πάρετε μεταγραφή. Γιατί δεν ευοδώθηκαν οι προσπάθειες;
Ο Γιώτης Ανανιάδης πρώτος από τα δεξιά με ενδεκάδα του Οδυσσέα Αναγέννησης στα τέλη της δεκαετίας του 80. Διακρίνονται από τα δεξιά προς τα αριστερά Η. Τόλιος, Φ. Πετρίδης, Γ. Μωυσίδης Θ. Αλεξανδρίδης, Μελενικιώτης, Α. Πετρίδης, Σ. Καρυπίδης, Χ. Μασμανίδης, Δ. Σαμουηλίδης Ν. Χουρουζίδης.
Ναι , υπήρχαν άλλες δυο περιπτώσεις. Η μία στον Πανσερραϊκό την χρονιά που πήρε μεταγραφή ο Λέτσκας και μία άλλη λίγα χρόνια αργότερα όταν με ζήτησε ο Μέγας Αλέξανδρος Ηράκλειας προτείνοντας μάλιστα και δουλειά στο Ταχυδρομείο αλλά η διοίκηση τότε δεν με άφησε να φύγω. Δυστυχώς έτσι λειτουργούσαν τότε όλες οι διοικήσεις των ερασιτεχνικών ομάδων. Εγώ πίστευα ότι οι ερασιτεχνικές ομάδες έπρεπε να παραχωρούν τους ποδοσφαιριστές σε μεγαλύτερους συλλόγους γιατί εκεί υπήρχε η προοπτική κάποιος να βρει την τύχη του.
Τι θυμάστε από την εποχή που αγωνιζόσασταν στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο;
Ο Γιώτης Ανανιάδης στη κάτω σειρά δεύτερος από τα αριστερά με την φανέλα της μικτής ομάδας της ΕΠΣ Σερρών το 1969.Διακρίνονται πάνω αριστερά Μακενατζής, Σαφαρίκας, Μυλωνάς, Πάνου, Ζαρζόπουλος, Μάτσικας και ο προπονητής Μ. Παυλίδης.Κάτω από αριστερά Λαζαρίδης, Ανανιάδης, Χειμωνίδης, Μόσχος,και τελευταίος δεξιά ο Νίκος Παπαδίκης.
Πετύχαινα πολλά γκολ με κεφαλιά και χάριζα νίκες στην ομάδα μου. Μία χρονιά είχα πετύχει 32 τέρματα, την ίδια χρονιά ο Σίδερης στον Ολυμπιακό είχε πετύχει 36 τέρματα. Κόκκινη κάρτα δεν δέχθηκα ποτέ. Μου άρεσε το αθλητικό, καθαρό παιχνίδι. Την εποχή που αγωνιζόμουν η ομάδα μας ήταν ζωηρή και γινόταν επεισόδια. Θυμάμαι ένα παιχνίδι στο Πετρίτσι όταν οι φίλαθλοι είχαν κάνει το λεωφορείο της αποστολής θερινό και είχαν επιτεθεί σε συμπαίκτες μου. Εμένα δεν με άγγιξε κανείς, αντίθετα οι φίλαθλοι του Πετριτσίου με προστάτευσαν.Θυμάμαι και ένα παιχνίδι με την Θύελλα που είχαμε μείνει με επτά ποδοσφαιριστές λόγω αποβολών.
Ποιους παλιούς αντιπάλους θυμάστε;
Τον Ρίζο Σαδίκη από την Ηράκλεια, τον Σάββα Μιχαηλίδη από το Νέο Πετρίτσι και τον αδελφό του μπέμπη, αλλά και τον Γιώργο Ζλατίντση ο οποίος πολλές φορές με μάρκαρε.Επίσης και πολλούς άλλους τους οποίους δεν θυμάμαι με τα επίθετα τους και να με συγχωρέσουν γιατί τους αδικώ.
Ποιους προπονητές θυμάστε και ποιοι σε βοήθησαν;
Ο Γιώτης Ανανιάδης με τον χωριανό του και παλιό αρχιδιαιτητή Πολύκαρπο Κουρτίδη
Στο χωριό μας δούλεψε πολύ καλά ο Αντώνης Τρούλιαλης και ο Σάκης Τραγίδης με τον οποίο κερδίσαμε το πρωτάθλημα και αγωνιστήκαμε στην Εθνική ερασιτεχνική. Θυμάμαι και τον Μιχάλη Παυλίδη ο οποίος με καλούσε πάντα στην Μικτή ομάδας της ΕΠΣ.
.Τα ήταν τα ποιο δυνατά ντέρμπυ εκείνη την εποχή;
Εκείνη την εποχή τα μεγαλύτερα ντέρμπυ γινόταν με αντιπάλους το Νέο Πετρίτσι, την Ηράκλεια και τον Εθνικό Σιδηροκάστρου. Τα παιχνίδια τα παρακολουθούσαν μεγάλες μάζες φιλάθλων και υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός. Αυτά τα παιχνίδια έχουν μείνει στη μνήμη μου, ίσως επειδή υπήρχε πολύς κόσμος. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είχαν τα παιχνίδια με το Νέο Πετρίτσι.
Ποιοι ποδοσφαιριστές του Οδυσσέα μπορούσαν να μεταγραφούν και να αγωνιστούν σε μεγαλύτερες ομάδες;
Ο Γιώτης Ανανιάδης πρώτος από τα αριστερά με συμπαίκτες του.
Μεγάλος ποδοσφαιριστής ήταν ο Τάκης Σαμουηλίδης που αδικήθηκε αλλά και ο Μίμης Καρυπίδης. Ο τερματοφύλακας Γιώργος Λέτσκας ήταν ταλέντο αλλά κατάφερε και αγωνίστηκε με τον Πανσερραϊκό. Και άλλα παιδιά άξιζαν κάτι καλύτερο αλλά εκείνα τα χρόνια οι συνθήκες δεν επέτρεψαν να πάρουν μεταγραφή και να αγωνιστούν σε μεγαλύτερες ομάδες.
Ταπεινός αθλητής με καλό χαρακτήρα ο Γ. Ανανιάδης
O Γιώτης Ανανιάδης δεξιά κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που παραχώρησε στον δημοσιογράφο Δημήτρη Νάτσιο
Απευθυνθήκαμε σε παλιούς ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές και παράγοντες από τους οποίους ζητήσαμε να μας καταθέσουν την άποψη τους για τον Γιώτη Ανανιάδη. Ο τερματοφύλακας Γιάννης Σαφαρίκας υπήρξε συμπαίκτης του στην μικτή ομάδα της ΕΠΣ στα τέλη της δεκαετίας του 70. Μας δήλωσε ότι ο Ανανιάδης ήταν το πρώτο όνομα ως κλασικός σέντερ- φόρ στο Νομό Σερρών τα χρόνια εκείνα. «Διακρινόταν για το ήθος του, την ευγένεια του και το καλό ποδόσφαιρο που έπαιζε. Ήταν ένα παιδί που ξεχώριζε από τους ποδοσφαιριστές της εποχής εκείνης»
Ο Μιχάλης Παυλίδης που υπήρξε προπονητής του Γιώτη Ανανιάδη στη Μικτή ομάδα της ΕΠΣ στη δεκαετία του 70 αναφέρθηκε στις αγωνιστικές του επιδόσεις λέγοντας τα εξής: «Ήταν πολύ καλός επιθετικός και χρυσό παιδί».
Ο Μιχάλης Μιχαηλίδης από το Νέο Πετρίτσι, ο οποίος υπήρξε αντίπαλος του Γιώτη Ανανιάδη την εποχή που οι δύο ομάδες έδιναν σκληρούς αγώνες στα ερασιτεχνικά γήπεδα δεν μπορεί να ξεχάσει τον χαρακτήρα του Γιώτη Ανανιάδη.
«Ο Γιώτης ξεχώριζε για την αθλητική του συμπεριφορά. Ηταν και παρά πολύ καλός ποδοσφαιριστής».
Τέλος ο παράγοντας του Μεγάλου Αλεξάνδρου Βαλτερού Σωκράτης Προσνικλής μας δήλωσε ότι ο Ανανιάδης ήταν μία ξεχωριστή περίπτωση αθλητή που κοσμούσε τα σερραϊκά γήπεδα για πολλά χρόνια. «Είναι πολύ σπουδαίο για έναν ποδοσφαιριστή να συνδυάζει καλές επιδόσεις, καλό χαρακτήρα και αγωγή και παράλληλα να κρατά ψηλά τη σημαία της αθλητικής ιδέας. Ένας από αυτούς ήταν αναμφίβολα ο Γιώτης Ανανιάδης».
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση των κειμένων και των φωτογραφιών με οποιοδήποτε μέσο ή τρόπο, χωρίς τη γραπτή άδεια του δημιουργού (Νόμος 2121/1993 και Διεθνής Σύμβαση της Βέρνης-Παρισίου Ν.100/1975 ΦΕΚ Α 162/1-8-1975), Επιτρέπεται η κοινοποίηση του link σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
