Η Ελληνική ασυναρτησία στο μεγαλείο της
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Από τα θέματα που κυριάρχησαν στην επικαιρότητα το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου ήταν η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου από την Αννα Κορακάκη στους Ολυμπιακούς αγώνες που διεξάγονται στη Βραζιλία. Μεγάλη επιτυχία ασφαλώς το Ελληνικό μετάλλιο και τα εύσημα πρέπει να δώσουμε όλοι στην αθλήτρια και την οικογένεια της. Το άσχημο όμως είναι ότι τέτοιες ευχάριστες ειδήσεις που τονώνουν το ηθικό του νεοέλληνα, δίνουν την ευκαιρία και το ερέθισμα για εκρήξεις υπερβολής, λαϊκισμού και τελικώς καλλιέργειας των αδυναμιών του λαού μας. Ξεχάσαμε όλοι ξαφνικά ότι το Ελληνικό κράτος αδυνατεί να στηρίξει την Υγεία( μέγιστο αγαθό για τον άνθρωπο) και αρχίσαμε τις αναλύσεις, τις συζητήσεις( με την συμβολή της Εμπορικής Τηλεόρασης) για τις συνθήκες της προετοιμασίας της Δραμινής αθλήτριας. Αρχίσαμε να συγκρίνουμε τις συνθήκες προετοιμασίας των ξένων αθλητριών με τις οποίες συναγωνίστηκε η Κορακάκη και η έκρηξη του λαϊκισμού και της φαιδρότητας έδωσε ρεσιτάλ. Αρχίσαμε να συζητούμε γιατί το κράτος δεν στηρίξει τα ατομικά αθλήματα τη στιγμή που αδυνατεί να στηρίξει την άθληση της νεολαίας στην επαρχία( μέσω του ποδοσφαίρου που είναι το μαζικότερο άθλημα). Ο Παραλογισμός και η ανοησία στο μεγαλείο της. Έχουμε την απαίτηση υπό καθεστώς πτώχευσης το κράτος να χρηματοδοτεί τα πάντα όταν χωλαίνει και στα βασικά. Είμαστε ικανοί για όλα.Καταδικάζουμε στον κρατικοδίαιτο αθλητισμό και το επόμενο 24ώρο σπεύδουμε να τον αποθεώσουμε. Δεν έχουμε ξεκάθαρες απόψεις για τίποτε. Οπου φυσάει ο άνεμος. Δεν ξέρω αν θα βάλλουμε ποτέ μυαλό ή αν θα συνεχίσουμε σταθερά στο μονοπάτι της ασυναρτησίας και της φαιδρότητας.
