Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
Μου το έλεγε φίλος προχθές που βρέθηκα σε μία παρέα. Το θέμα είναι να υπάρχει καλή διάθεση , καλό κλίμα στον εργασιακό σου χώρο, χωρίς αυτή τίποτε δεν γίνεται. Να μπορούν οι δουλειές να αμείψουν όσο γίνεται αξιοπρεπώς τον Έλληνα εργαζόμενο, να δημιουργηθούν σιγά- σιγά συνθήκες επιστροφής νέων που έφυγαν στο εξωτερικό και σταδιοδρομούν ως εργάτες, ως επιστήμονες, ως επιχειρηματίες. Να δημιουργήσουμε συνθήκες προοπτικής στον τόπο μας και αυτό θα παίξει ρόλο για την επιστροφή Ελλήνων που έφυγαν στο Εξωτερικό.
Μόνο έτσι θα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Γιατί με τους ρυθμούς που πάμε την υπογεννητικότητα, την πληθυσμιακή συρρίκνωση θα μείνουν λίγοι Έλληνες στον τόπο μας.
Οι περισσότεροι θα είναι άνθρωποι που ήρθαν από άλλα μήκη και πλάτης της γης, πήραν την Ελληνική υπηκοότητα, έφεραν παιδιά στον κόσμο, οι ίδιοι ξεκίνησαν από το μηδέν, ήταν αρχικά εργάτες γης, τεχνίτες, άνθρωποι που έκαναν όλες τις δουλειές για να επιβιώσουν και σήμερα είναι επιχειρηματίες, έχουν προκόψει πιο πολύ από εμάς τους Έλληνες που είχαμε τα σπίτια μας, μία στήριξη από τους γονείς και ξεκινούσαμε από άλλη αφετηρία.
Όχι δεν είμαστε ρατσιστές, απεναντίας. Επαινούμε όλους αυτούς τους άξιους ανθρώπους που απέκτησαν την Ελληνική υπηκοότητα, ακολούθησαν το τρίπτυχο δουλειά, χαμηλό προφίλ και συντηρητική διαχείριση των εισοδημάτων που αποκτούσαν. Προερχόμενοι από κοινωνίες στέρησης και σκληρής δουλειάς, είδαν ως εύκολα όσα εμείς θεωρούμε δύσκολα και αποφεύγουμε. Θεώρησαν πολλά όσα εμείς θεωρούμε ελάχιστα και δεν τα καταδεχόμαστε ως αμοιβή. Δεν ήταν όλη μέρα στα καφέ όπως εμείς, να γκρινιάζουμε και να ζητούμε από το κράτος να μας λύσει όλα τα αδιέξοδα μας. Απλά πράγματα, πολύ απλά.
Όσο πιο γρήγορα τα καταλάβουμε τόσο καλύτερο για όλους μας.
Δ.Ν.